"Photo drawings" ZIJN FOTO'S DIE EEN GRAFISCH PROCES ZIJN DOORGEGAAN EN VANUIT EEN ZWARTWIT FOTO DOOR HANS WORDEN INGEKLEURD OM ER ZO EEN MET DE HAND BEWERKTE "PHOTO DRAWING" VAN TE KUNNEN MAKEN.
"PHOTO DRAWINGS" ARE PICTURES THAT HAVE BEEN THROUTH A GRAPHIC PROCESS AND FROM A BLACK AND WHITE PICTURE COLORED BY HANS TO MAKE IT A HANDMADE
"PHOTO DRAWING".
Hierbij het poces van de photodrawing
HEREBY THE PROCESS
FROM THE PHOTO DRAWING
een door bewerking met photoshap weinig oorspronkelijks meer van een foto
one by editing with photoshap little more of a photo originally
Door inkleuring verkregen tweede versie van de photodrawing
Second version of the photodrawing obtained by hand coloring
Uiteindelijke titelpagina van een verhaal van Billy de Mic-kid
Final title page of a story by Billy the Mic kid
Het ongelooflijke verhaal van de hacker Billy de Mic-kid
Nee, aan geld hadden zijn beide ouders van Billy geen gebrek gehad. Maar wel aan ouderlijke zorg en aandacht. Want doordat vader een drukke baan als advocaat had en moeder een drukke baan als juf, schoot hun ouderlijke zorg toch helaas wel veel te kort. En dat zou eveneens voor zijn 2 zusjes het geval zijn geweest. Billy moest zijn vrije tijd dus maar zien te doden en omdat zijn rijke ouders zeker over voldoende geld beschikten, bleken de beide ouders helaas zeker te kort te hebben geschoten aan werkelijke ouderlijke zorg. Zoals dat meerdere rijke ouders kan betreffen, hadden ze gedacht het een en ander maar met geld te kunnen afkopen. Dit was dan ook de reden dat Billy en zijn vriendje Allen, 2 zeer gevreesde hackertjes waren achter hun technische speeltjes. Want nadat ze natuurlijk uit waren gekeken op de stompzinnige uiterst saaie computerspelletjes, bleek het de tijd te zijn geworden voor de bezigheid “ HACKEN”. Hoewel zijn vader dus met criminelen van dergelijke orde te maken kan hebben gehad en zijn moeder met de goede opvoeding van meerdere landgenoten van doen had kunnen hebben, schoten beide ouders veel aandacht tekort aan de aandacht voor hun eigen Billy de Mic-kid.
Dergelijke situaties heb ik zelf dikwijls mee kunnen maken bij mijn vriendje Rob, die dus een rijk dokterszoontje was. Rijke ouders uit heel Nederland hadden voor hun kinderen een buitenhuisje willen kopen in een rustig waterrijke gebied, waar hun kinderen dan in alle vrijheid over dure bootjes, auto’s of technisch speelgoed hadden kunnen beschikken. Ja, daar in dat centrum van het Friese watersportgebied ben ik zelf dikwijls met mijn vriendje Rob naar toegegaan en maakte ik kennis met zijn vele rijke ouders kinderen. Een zeer uitzonderlijke soort kinderen, die echter allen te maken hadden kunnen krijgen met de grote aandacht tekort stoornis van hun eigen ouders. En natuurlijk hadden al die ouders van hun eigen ouders, dus zeker niet toevallig weer precies hetzelfde mee kunnen maken. Ook deed mijn neefje Wouter met zijn twee zusjes getuigen van precies hetzelfde gegeven. Toen ik mijn neefje meenam naar de disco van de stad Leeuwarden, keek hij zijn ogen uit, het was zo heel anders dan het Gooi waar hij met zogenaamde vriendjes in de stad Hilversum was omgegaan. Hij kreeg van zijn vader de vrijheid om met echte BMW autootjes te gaan spelen en dat bleek eigenlijk een wereld te zijn waarop hij zich nooit echt heeft kunnen thuis voelen. Nee, hij zag de werkelijke ellende van zijn beide ouders maar al te goed en dat kon er voor zorgen dat hij in ieder geval zijn twee zusjes uiteindelijk niets meer met hun vader te maken hadden willen hebben. Zijn ouders waren dan ook uiteindelijk uit elkaar gegaan en mijn oom was een nieuwe vrouw in de Nederlandse Bijenkorf tegen gekomen, een vrouw die maar wat graag vrijgekocht werd van al haar geldelijke zorgen en maar wat graag een geheel nieuw leven wilde aanvangen met mijn rijke oom.
Ja, ik ken dus dit voorbeeld van heel erg dichtbij, dankzij mijn rijke oom die na de tweede oorlog multimiljonair had willen worden, dit in tegenstelling van zijn 2 jaar jongere broertje, die hele andere levensverlangens had willen ambiëren. Mijn neefje Wouter waar ik een erg goede band mee had, was echter zeer plotseling overleden en zijn beide zusjes die ik beiden nog wel een keertje heb willen bezoeken, wilden weinig meer van hun vader te maken hebben. In het eind van zijn leven zocht ik mijn rijke oom nog een keertje op en hij was toen alleen thuis.
Hij maakte toen gelijk zijn excuus tegen mij dat zijn nieuwe vrouw niet thuis was en dat hij zichzelf nu maar moest behelpen met zijn woord en aandacht gebruik. Ja, en toen heeft hij mij dus op willen biechten dat hij in zijn eerste huwelijk heel erg veel tekort had kunnen schieten, iets waar de verhalen van mijn eigen ouders al heel lang hadden kunnen doen getuigen. Zoals het voorbeeld dat hij een brandende sigaret op het lijf van zijn eerste vrouw had willen uitdrukken. Maar dit alles was hem natuurlijk in mindere mate aan te rekenen omdat hij zelf door het uitbreken van de tweede wereldoorlog, net als mijn eigen vader, heel veel aandacht tekort had kunnen schieten. Wat een opvoeding al niet met kinderen kan doen is dus echt niet meer verbazingwekkend.
Goed verder met waarschijnlijk een soort gelijke rijkelui opvoeding van Billy de Mic-kid.
Hij besloot dus om samen met zijn vriendje Alllen om de twee gevreesde hackertjes te gaan worden, uiteraard tot een heel groot verdriet tot zijn beide ouders. Veel heb ik daar nog niet over terug gelezen, maar dit zal ongetwijfeld het geval te zijn geweest. Nou ja, de rest van dit verhaal is eigenlijk ook veel minder belangrijk en kan je letterlijk nalezen op de wikipedia van Billy de Mic-kid, iemand die thans dus een van de allerrijkste mensen ter wereld is geworden en waarschijnlijk nog steeds geen echte bekering heeft ontvangen van de heilige vader. Laat ons daarom bidden dat ook deze Billy bekeerd zou mogen worden door de heilige geest.
Zijn ouders, net als de ouders van mijn vader en oom (mijn grootouders), konden er niets aan doen, omdat ze allemaal te weinig aandacht hadden gekregen.
Aandacht te kort stoornis wordt dus ook wel eens uitgedrukt als zijnde ADHD, een zogenaamd ziektebeeld waar de zeer welvarende psychiater Léon Eisenberg (vader ADHD), die een verbinding had met de farmaceutische industrie, dus zeker niet mee het graf in wilde gaan. Hij heeft zijn verhaal willen laten publiceren aan een voornaam blad in de wetenschap, iets dat echt niet meer terug te draaien was. Hoe driftig duizenden psychiaters over de hele wereld hier ook hun best voor hebben gedaan. Een ongekend en zeer groot en onvoorstelbaar “ geoorloofd” drugsschandaal is hier mee in het licht van de wereld terecht gekomen.
No, both of Billy's parents had no lack of money.But to parental care and attention they failed.
Because father had a very busy job as a lawyer and mother a busy job as a teacher, their parental care unfortunately fell short.
And that would also have been the case for his 2 sisters.
So Billy had to kill his free time and because his wealthy parents certainly had enough money, the two parents unfortunately turned out to have lacked real parental care.
This could be the same as the case of several wealthy parents, they would have thought they could buy some things off with money.
This is why Billy and his friend Allen, 2 very feared hackers, had all freedom to do with their technical toys.
Because after they saw the result of the the stupid extremely boring computer games, it turned out to be the time for the activity “HACKING”.
So while his father may have dealt with criminals of such order and his mother could have dealt with the proper upbringing of several countrymen, both parents lacked much attention to their own Billy the Mic- kid.
I have often been able to experience such situations with my boyfriend Rob, who was a wealthy doctor's son.
Wealthy parents from all over the Netherlands had wanted to buy a country house for their children in a quiet water-rich area, where their children would then have been able to freely use expensive boats, cars or technical toys.
Yes, in that center of the Frisian water sports area I often went there with my friend Rob
and I met his many wealthy parents children.
A very exceptional kind of children, who could all have been confronted with the great attention deficit disorder of their own parents.
And of course all those parents had had their own parents,
so it is no coincidence that they could have experienced exactly the same again. My cousin Wouter and his two sisters also testified exactly the same thing.
When I took my cousin once to the disco of the city Leeuwarden, he looked out his eyes,
it was so very different from the Gooi where he had dealt with so-called friends in the city of Hilversum.
His father gave him the freedom to play with real BMW cars and that turned out to be a world in which he never really felt at home.
No, he was only too aware of the real misery of both of his parents and that might have meant that at least his two sisters would eventually have had nothing to do with their father.
His parents had eventually split up and my uncle had met a new woman in the Dutch Bijenkorf, a woman who loved to be redeemed from all her financial worries and who wanted to start a whole new life with my rich uncle.
Yes, I know this example very close by, thanks to my rich uncle who wanted to become a multi-millionaire after the second war,
in contrast to his 2 years younger brother (my father), who had wanted to have completely different life desires.
My nephew Wouter, with whom I had a very good relationship, had died very suddenly, however, and his two sisters, whom I both wanted to visit once more, wanted little to do with their father.
At the end of his life I visited my rich uncle one more time and he was home alone.
He immediately apologized to me that his new wife was not at home and that he now had to help himself with his word and attention.
Yes, and then he wanted to confess to me that in his first marriage he could have been very much too short, something even like the stories of my own parents I could have testified for a long time ago already. Like the example that he express a burning cigarette on the skin of his first wife's body.
But of course this could less of blame for him, because he could have missed a lot of attention because of the outbreak of the Second World War, just like also my own father told me about the things my grandfather have done in that war-time. So we will see here what education can dowith children. Nothing was really surprising after that war anymore.
Well on with probably some kind of rich upbringing of Billy the Mic kid.
So he decided, together with his friend Alllen, to become two dreaded hackers, of course to a great sorrow for both his parents.
I didn't read much about it yet, but this will undoubtedly have been the same kind of case. Well, the rest of this story is actually much less important and you can literally read it on the wikipedia of Billy the Mic-kid, someone who has now become one of the richest people in the world and probably still has no real conversion received from the holy father. So let us pray that this Billy too should be converted by the Holy Spirit.
His parents, like the parents of my father and uncle (my grandparents), could not help it, because they had all received too little attention.
Attention deficit disorder is therefore sometimes expressed as being ADHD, a so-called syndrome where the very affluent psychiatrist Léon Eisenberg (father ADHD), who had a connection with the pharmaceutical industry, certainly did not want to go to the grave. He wanted to have his story published on a major magazine in science, something that really could not be reversed. However passionate thousands of psychiatrists around the world have done their best for this. An unprecedented and very large and unimaginable "lawful" drug scandal has come into the light of the world.
OLDER PHOTODRAWINGS:
HANNAH - PHOTODRAWING
jOSE RIZAL - KUNSTENAAR-- DOKTER - SCHRIJVER -VREDES AKTIVIST - NATIONALE HELD VAN DE PHILIPPIJNEN
JOSE RIZAL - ARTIST - DOCTOR - WRITER - PEACE ACTIVIST - NATIONAL HERO OF THE PHILIPPINES
THICH NHAT HANH - VREDESACTIVIST DIE VERBLEEF IN DE VIETNAMOORLOG EN DIE VERBANNEN WERD UIT VIETNAM (lleft nog)
THICH NHAT HANH - PEACE ACTIVIST WHO STAYED IN THE VIETNAM WAR AND WAS BANNED FROM VIETNAM (still alive)
bert hellinger is een groots onderzoeker die wereldwijd bekendheid verkreeg met zijn familieopstellingen
BERT HELLINGER IS A LARGE RESEARCHER GETTING GLOBAL KNOWLEDGE WITH HIS FAMILY SET-UP
een unieke "photo drawing" die ik maakte van de KUNSTENAAR - VERHALENVERTELLER WILLEM DE RIDDER & ADVOCAAT SPIEGELOGIE-ASSISTENT YVONNE SAMUELS
AN UNIQUE "PHOTO DRAWING" THAT I MADE FROM THE ARTIST - STORY TELLER WILLEM DE RIDDER & LAWYER MIRROR-ASSISTANT YVONNE SAMUELS
ELS SALOMONS WAS MIJN DOCENTE SCENOGRAFIE AAN DE AKI. TOEN IK NET OP DE KUNSTACADEMIE ZAT, HEEFT ZE GEZIEN WAT IK MET THEATER WILDE (IK HAD EEN VOORSTELLING MET EEN MARIONET GEMAAKT WAAR ZE NAAR KEEK) ELS HEEFT ME ALTIJD ZEER AANGEMOEDIGD EN ZE HIELD OOK VAN MIJN TEKENINGEN EN SCHILDERIJEN. TOEN IK VERNAM DAT ZE GESTORVEN WAS, HEB IK EEN THEATER-TELEFOON NAAR HAAR GENOEMD. dIT IS DUS EINGENLIJK "DE ELSSALOMONS-PHONE" OF ZOWEL EP-PHONE
ELS SALOMONS WAS MY TEACHER SCENOGRAPHY AT THE AKI. WHEN I WAS ON THE ART ACADEMY, SHE SEEN WHAT I WANTED WITH THEATER (I HAD MADE A PICTURE WITH A PUPPET WHICH LOOKED AT IT) EVERYTHING HAD ALREADY ENCOURAGED AND ALSO LOVED MY DRAWINGS AND PAINTINGS
WHEN I HEAR THAT SHE WAS DIED, I GAVE HER NAME IN MY NEW THEATER TELEPHONE THAT TIME. THIS IS THEREFORE "THE ELS SALOMONS-PHONE" OR "THE EP-PHONE"
cor jaring was mijn leraar in fotografie op de kunstacadEmie. hij was een fotograaf in hart en nieren en na mijn kunstacademie in 1987 ben ik nog zijn persoonlijke assistent geweest en drukte ik veel foto's voor hem af en maakte ik diverse rapportages voor hem
COR JARING WAS MY TEACHER IN PHOTOGRAPHY ON THE ART ACADEMY. HE WAS A PHOTOGRAPHER IN HEART AND KIDNEY AND AFTER MY ART ACADEMY IN 1987 I HAVE STILL HIS PERSONAL ASSISTANT AND PRINTED MANY PHOTOS FOR HIM AND FINISHED VARIOUS REPORTS FOR HIM
dirk tanghe was een van de meest opzienbare regisseurs van nederland en belgie (in tijd van 2003-2005) zijn voorstellingen waren een feestje voor mij. het raakte me zeer en hij gaf me uitleg over wat theater voor hem betekend. hij is terug naar belgie en houdt nog heel veel van theater. ik heb heb mogen interviewen in utrecht en dit was een zeer bijzonder gesprek voor mij
DIRK TANGHE WAS ONE OF THE MOST VISIBLE DIRECTORS OF THE NETHERLANDS AND BELGIUM (IN THE TIME OF 2003-2005) HIS PERFORMANCES WERE A PARTY FOR ME. IT HAPPENED ME VERY MUCH AND HE EXPLAINED ME ABOUT WHAT THEATER MEANS FOR HIM. HE IS BACK TO BELGIUM AND LOVES A LOT OF THEATER. I HAVE MAY INTERVIEW IN UTRECHT AND THIS WAS A VERY SPECIAL CONVERSATION FOR ME
DIRK DE WACHTER IS EEN BELGISCH PSYCHATER DIE IK ALTIJD GRAAG WILDE HOREN. HIJ MAAKT VAN ZIJN SPREKEN THEATER OF CABARET EN ZWENGELD BELANGRIJKE MAATSCHAPPELIJKE PROBLEMEN IN DE SAMENLEVING AAN.
DIRK DE WACHTER IS A BELGIAN PSYCHATER I ALWAYS LIKE TO HEAR VERY MUCH. HE POINTED TO IMPORTANT SOCIAL PROBLEMS IN SOCIETY OF HIS SPEAKING THEATER OR CABARET
- Psychiater Dirk De Wachter 14 nov. 2019
Het probleem van onze samenleving is dat we heel erg inzetten op het "ikkige, het eenzelvige, het autonome, het prestatiegerichte van het individu.
Dat is bijna een soort credo, een soort van ideaal. Ik maak het helemaal alleen.
Ik denk dat dat een illusie is, dat het geen mensbeeld is dat op lange termijn een goed leven kan voorspellen.
Ik denk dat een goed leven te maken heeft met een zekere autonomie. Maar ook met een verbondenheid, met een samenzijn, met iets interactioneel.
Ik denk dat daar de sleutel van het goede leven zit, in het samen met anderen verbonden zijn. Als we niet enkel de smartphone, maar ook onze laptop en al die nieuwe instrumenten gebruiken om ons af te schermen, om achter het scherm te verdwijnen, dan is er een probleem.
Als we die instrumenten die fantastische uitvindingen zijn, gewoon gebruiken om contact te maken, om te sms'en of te whatsappen, je kent die termen, waar je wil afspreken, dan is dat prima. Blijkbaar zijn er heel wat mensen die in hun kleine kamertje blijven zitten met enkel vrienden op Facebook. Vrienden die ze nooit zien. Met volgers en allerlei mensen die in een anonieme bubbel blijven zitten.
Ik denk dat de mens wezenlijk nood heeft om de medemens in de ogen te kijken, te horen, te spreken, aan te raken... zeker als er moeilijkheden zijn, als er verdriet is, als er lastigheden zijn, die zijn er altijd in het leven, dan hebben we echt onze medemens nodig.
Als de nieuwe technologie dan in de weg staat dan ben ik daar eigenlijk streng over.
Al denk ik dat de nieuwe technologie dat evengoed kan faciliteren. Laat ons dat dus goed gaan gebruiken. Spreek af met je smartphone en laat hem dan thuis. Zodat je niet in een gesprek met je geliefde of met een goede vriend de hele tijd op je scherm zit te kijken naar berichten die geen belang hebben.
De absolute uitdaging is eenzaamheid bij jongeren.
Ik schrok er zelf erg van om te zien hoe dit uit verschillende sociale onderzoeken, blijkt dat ook jonge mensen, tieners, dat verwonderde mij, vaak met grote gevoelens van eenzaamheid zitten te worstelen. Alleen zijn, niemand hebben...
En dat bestrijden, daarop inzetten, daar aandacht voor vragen, lijkt mij een belangrijk gegeven.
Het is een probleem van deze tijd en laten we hier op inzetten. Want dit probleem leidt tot ernstige mentale problemen.
Tot psychiatrische problemen, tot zelfmoord aan toe en noem maar op... Het is dus niet zoiets waarvan je zegt: Oh dat iets van alle tijden is en we moeten daar maar mee zien te leven. Alles valt of staat met het rationele in het leven. Spreek en luister en neem je tijd daarvoor. In deze tijden van hele snelle communicatie gaat het voor verdriet en moeilijkheden allemaal veel te snel. Dat heeft gewoon tijd nodig. Spreek dus af met mensen en als die zegt dat het goed gaat, blijf dan nog heel eventjes zitten en vraag of het echt goed gaat. "Ik zie dat er precies iets aan de hand is." Luister, neem de tijd, blijf nabij, kom de volgende keer nog eens erop terug en zeg dan bijvoorbeeld: "Vorige keer zei je dat het goed ging, maar dat is precies niet zo." Vind mensen in vertrouwen om tegen te spreken. Dat zijn vriendjes en vriendinnetjes van jonge leeftijd, dat zij volwassen mensen... Probeer een netwerk te maken van vertrouwen, een netwerk van hechting. In de eerste plaats in het gezin, het gezin is op jonge leeftijd een bijzonder belangrijke plaats, maar soms loopt het daar wat moeilijk. Probeer zowel met volwassen mensen, als jongeren, met vriendjes, met kinderen, probeer een relationeel verband te maken, want dat is echt cruciaal in deze tijd. Hier komt het dus altijd op neer. Het komt altijd neer op ingebed kunnen zijn in een breder systeem. Dat is het menselijk leven en dat dreigen we een klein beetje op de achtergrond te houden omdat we zo inzetten op het heel individuele, het in gebunkerde, zelfgenoegzame "ikkige". Dat wil ik toch voorzichtig bekritiseren. Laten we een barst maken in de bunker, daar komt het licht door, daar komt iemand piepen, daar komt iemand kijken, in de barst hoort men het gehuil van de miserie. Je kan daar zoveel metaforen voor maken als je maar wilt, maar alles gaat altijd om het samenlevende.
- Psychiatrist Dirk De Wachter Nov. 14 2019
The problem with our society is that we put a lot of effort into the "selfish, the solitary, the autonomous, the performance-oriented of the individual.
That is almost a kind of credo, a kind of ideal.
I make it all alone.
I think that it is an illusion that it is not a concept of man that can predict a good life in the long term.
I think a good life has to do with a certain autonomy, but also with a connectedness,
with being together, with something interactional.
Since the key to the good life is being connected with others,
if we use not only the smartphone, but also our laptop and all those new tools to shield us, to disappear behind the screen, then there is.
If we just use those tools, which are fantastic inventions, to make contact, to send text messages or to whatsapp, you know the terms you want to meet, that's fine.
in their little comb stay with friends on Facebook. Friends they never see. With followers and all kinds of people who are left in an anonymous bubble.
I think that there is a real need for people to look into, hear, speak and touch fellow human beings, especially when there are difficulties, when there is sorrow, when there are troubles, they are always there life, then we really need our fellow man.
If the new technology gets in the way then I am actually strict about it.
Although I think the new technology can facilitate that as well. So let's use it well. Arrange with your smartphone and then leave it at home. So that you do not sit on your screen all the time in conversations with your loved one or with a good friend looking at messages that have no interest. The absolute challenge is loneliness among young people.
I was very shocked to see how this appears from various social studies, that even young people, teenagers, that amazed me, are often struggling with great feelings of loneliness. Being alone, having nobody ...
And fighting that, focusing on it, asking attention for it, seems to me an important fact.
It is a problem of this time and let's focus on this. Because this problem leads to serious mental problems.
To psychiatric problems, to suicide and you name it ... So it is not something you say: Oh that is something of all times and we just have to live with that. Everything stands or falls with the rational in life. Speak and listen and take your time. In these times of very fast communication, sadness and difficulties all go too fast.
That just needs time. So meet up with people and if they say that it is going well, then sit still for a while and ask if it is really going well.
"I see that there is exactly something going on." Listen, take your time, stay close, come back to it the next time and then say, for example, "You said it went well last time, but that is exactly not the case." Find people to trust to contradict. These are boyfriends and girlfriends of a young age, that they are mature people ... Try to make a network of trust, a network of attachment. In the first place in the family, the family is a particularly important place at a young age, but sometimes things get a bit difficult there. Try to be with adult people, as well as young people, with friends, with children, try to make a relational relationship, because that is really crucial at this time. So it always comes down to this. It always comes down to being able to be embedded in a wider system. That is human life and we threaten to keep it a little bit in the background because we are betting on the very individual, the bunkered, complacent "meekige". I want to criticize that carefully. Let's make a crack in the bunker, the light comes through, someone comes squeaking, someone comes to look, in the crack people hear the cry of misery. You can make as many metaphors for that as you want, but everything is always about living together.
DON MICHIEL RUIZ IS EEN SJAMAAN UIT MEXICO DIE VEEL WIJZE DINGEN ZEGT. VOOR HET EERST HOORDE IK VAN HEM VIA MIJN OOM RENE. VIA AANMELDING STUURDE HIJ ME LANGERE TIJD ZEER WAARDEVOLLE QUOTES
DON MICHIEL RUIZ IS A SHAMAN FROM MEXICO THAT TOLD MANY VERY WHISE THINGS. FOR THE FIRST TIME I HEARD THEM FROM MY UNCLE RENE. THROUGH REGISTRATION IN 2019 , HE SENDED ME VERY VALUABLE QUOTES FOR LONGER TIME
HAROLD SMID LEERDE IK KENNEN BIJ DE bitterballenborrel IN DEN HAAG. (NETWERKEN) OOK Presenteerde HIJ de bitterballenborrel VOOR EEN TIJDJE
HAROLD SMID I MET BY THE BITTERBALLENBORREL IN THE HAGUE. (NETWORKING) HARROLD PRESENTED ALSO THE BITTERBALLENBORREL FOR A FOR A WHILE
DOOR HET ADVIES VAN HAROLD ZAG IK KANS ONZE EERSTE MINISTER RUTTE EENS TE FOTOGRAFEREN
BY AN ATTENTION OF HAROLD I GOT THE CHANCE TO PHOTOGRAPH OUR PRIME MINISTER
JAN SIESLING KUNSTHISTORICUS / SCHRIJVER
JAN SIESLING ART HISTORICIAN / WRITER
DIT BEELD WERD GEZIEN DOOR MEERDERE MOSLIMKINDEREN OP EEN SCHOOL IN DEN HAAG EN WAS TIJDENS EEN MUZIEKLES WAARIN IK EEN KLEIN STUKJE UIT DE BEKENDE MOZART OPERA "DE TOVERFLUIT" HAD LATEN ZIEN. HET WERD MIJN LAATSTE LES OMDAT DE MOSLIMKINDEREN HUN OUDERS HADDEN VERTELD DAT IK KUSSENDE VROUWEN HAD LATEN ZIEN. iK STOND PERPLEX!
THIS IMAGE WAS SEEN BY MULTIPLE MUSLIM CHILDREN AT A SCHOOL IN THE HAGUE AND WAS DURING A MUSIC LESSON IN WHICH I WANTED TO SHOW A SMALL PIECE FROM THE WELL-KNOWN MOZART OPERA "THE MAGIC FLUTE". IT WAS MY LAST LESSON BECAUSE MUSLIM CHILDREN HAD TOLD THEIR PARENTS THAT I HAD SHOWN KISSING WOMEN. I WAS PERPLEXED!
KONINGSHUIS IN
NEDERLAND
KING'S HOUSE
IN THE NETHERLANDS
de nederlandse koning en koningin op prinsjesdag 2019
THE DUTCH KING AND QUEEN ON PRINCESS DAY 2019
KONING ALEXANDER LEEST DE TROONREDE
KING ALEXANDER READS THE ROUNDED
KONINING MAXIMA TIJDENS DE TROONREDE, NAAST KONING ALEXANDER
QUEEN MAXIMA DURING THE ROUNDED, NEXT TO KING ALEXANDER
PRINSES 1
PRINCESS 1
PRINSES 2
PRINCESS 2
PRINSES 3
PRINCESS 3
KONINGIN MAXIMA
QUEEN MAXIMA
PRINSES IRENE
PRINCESS IRENE
DOLLY - popular dutch COACH in 2019
ANNEMIEK SCHRIJVER,, presentatrice VAN televisieprogramma
"DE VERWONDERING"
ANNEMIEK SCHRIJVER, PRESENTER OF TELEVISION PROGRAM
"THE AMAZEMENT "
SIMONE LEVIE - popular COACH in 2019
Simone Levi - fotodrawing
OP WEG NAAR ALPHEN AAN DE RIJN OM ER VOOR DE TWEEDE KEER EEN EXAMEN VOOR VERKEERSREGELAAR TE GAAN DOEN
HIER ONTDEKTE IK DE PLAATS MET EEN LANGE MUUR WAAR ALLEMAAL BEKENDE COMPONISTEN OP AFGEBEELD WAREN
Hier maakte ik dus "Photo-drawings" van.
ON THE ROAD TO ALPHEN ON THE RHINE TO LEARN THE JOB AS A TRAFFIC REGULATOR FOR THE SECOND TIME
HERE I DISCOVERED THE PLACE WITH A LONG WALL WITH ALL WELL KNOWN COMPOSERS WERE IMAGINED
So I made "Photo-drawings" from this
Helaas heb ik moeten concluderen dat ik geen goede "verkeersregelaar" ben en ik ook voor een 2e keer voor het examen ben gezakt. De stad gaf me een mooie indruk.
Unfortunately I had to conclude that I am not a good "traffic controller" and I also failed the exam for a 2nd time. The city gave me a nice impression.
oMDAT ANDERS NAAR DE COMPONISTEN KEEK, PASTE IK "pHOTO-DRAWING" TOE. HIERDOOR KON IK MIJN EIGEN IDEE ERVOVER GEVEN
BECAUSE I WAS LOOKING TO THE COMPOSERS IMAGES DIFFERENTLY, I APPLIED "PHOTO-DRAWING". HEREBY I INDICATE MY OWN IDEA AND VIEW.
Natuurlijk heb ik heel veel met Rossini, ik heb er nog eens voor gezorgd dat er een straatopera tot stand kwam die door het hele land te horen was, al was dat met de barbier van Paissiello en niet van Rossini. Cenerentola ben ik vooral zeer gaan waarderen toen mijn destijds goede vriendin Yvonne Samuels ( een advocate uit Groningen) mij er op heb willen wijzen.
Of course I have a lot with Rossini, once I startet a street opera was that could be heard throughout the whole country, even though it was with the barber or Paissiello and not of Rossini. I particularly appreciated Cenerentola when my good friend Yvonne Samuels (an older lawyer from Groningen) wanted to point this out to me.
Ik vind Verdi een geweldige componist. Vaak draaide ik heel hard Rigolettto in mijn kamer. Mijn buurvrouw/vriendin Vivi Lamour (operazangeres uit Australie) bij wie ik in de vrouwenkliniek van het WG in Amsterdam woonde (een plaats waar veel kunstenaars wonen en werken) ging het nog eens meezingen vanaf de gang bewerkte ik.
Verdi is a great composer for me. I often played Rigolettto on a record very hard in my room. Once my neighbor / girlfriend Vivi Lamour (opera singer of Australia) with whom I lived in the WG "Women's clinic" in Amsterdam (a place where many artists live and work) started singing along again from the corridor and I was surpizing to notice this.
Met Mozart ben ik opgegroeid en ben ik uiteindelijk zeer gaan waarderen. Mozart was de grote favoriet van mijn vader die in een symphonieorkest speelde. Op zijn sterfbed kon ik hem geen groter plezier doen om een speciale Mozart EP-phone mee te brengen en hem naar hele mooie muziek te laten lluisteren via de zelf ontworpen EP-phone, een telefoon die een top-geluidsweergave geeft. (zie: https://ep-phone.jouwweb.nl/)
I grew up with Mozart and in the end I really appreciated it. Mozart was my father's big favorite who played in a symphony orchestra. On his deathbed I couldn't do him any greater pleasure in bringing a special Mozart EP-phone and having him listen to very beautiful music via the self-designed EP-phone, a phone that gives a top sound reproduction. (see: https://ep-phone.jouwweb.nl/)
Bach trof mij in hoge mate en vooral om het als tiener het Bouree van Bach op de gitaar te kunnen spelen, iets dat me uiteindelijk ook is gelukt. Natuurlijk heeft Bach heel veel prachtige muziek gemaakt.
Beethoven is voor mij natuurlijk ook een begrip geworden. Hoeveel muziekdoosjes laten je wel niet het bekende "Fur Elize "horen? Maar ook opera van Beethoven is geweldig.
Hier de prachtige dodenmars van Handel. Ik heb dat zovaak gedraaid in de auto en dan stopte ik even om er echt van te geniieten, Ik zie hier boven staan dat het de dodenmars van Saul is. Wanneer je begrijpt wie Saul in de Bijbel was en wat hij is geworden dan wordt de muziek nog veel sterker.
Componist Handel heeft mij zeer kunnen inspirieren. Ik hoor vaak koninklijke klanken in zijn muziek en dan weet ik dat hij veel van zijn muziek ook officieel ook voor een koning heeft willen componeren, al waren het natuurlijk nooit menselijke koningen die mensen konden gaan adoreren. Nee Handel is een goed kunst-voorbeeld waarbij je ziet dat het afstand moet doet van menselijke ijdele gevoelens en ook dus ook van mensenlijke koningen of koninginnen.
Componist Handel heeft me enorm geïnspireerd. Ik hoor vaak koninklijke geluiden in zijn muziek en dan weet ik dat hij ook formeel veel van zijn muziek voor een koning wilde componeren, hoewel het natuurlijk nooit menselijke koningen waren die mensen konden aanbidden. Nee. Handel is een goed kunstvoorbeeld waarbij je ziet dat het menselijke ijdele gevoelens moet opgeven en dus ook menselijke koningen of koninginnen.
Here on the left site also the beautiful death march of Handel. I turned that over and over in the car and then I stopped for a moment to really enjoy it, I see above it is Saul's death march. When you understand who Saul was in the Bible and what he has become, the music becomes again more stronger.
Liszt en dan met zijn Hongaarse Raposdi, kwam bij mij tot leven toen ik werkte voor de WORLD PRESS fototentonstellingen in Amsterdam (1997). Ik had daar zo mijn eigen toko en draaide mijn eigen favoriete muziek en daar ontdekte ik dus LISZT, een heerlijke componist. De wereldberoemde pianist Lang Lang werd door dit ene nummer op jonge leeftijd aangestoken om pianist te willen worden en toevallig naar Tom en Jerry keek. Op de achtergrond hoorde hij toen namelijk deze rapsodi.
Vivaldi heb ik altijd geweldig gevonden. En natuurlijk denk ik dan ook aan de 4 jaargetijden. Maar zelfs voor de reclame van Grolshbier stoorde ik me niet meer aan de reclame. Misschien dankzij de kunstenaar Paul Huf. Later kwam ik er achter dat hij ook prachtige opera's heeft geschreven.
Maak jouw eigen website met JouwWeb